Watergevecht, bezoek uit Nederland en avontuur!

Ik dacht dat het wel weer eens tijd werd voor een nieuwe blog!
Afgelopen weken zijn weer erg snel gegaan.

Het leuke was dat ik heb met wat kinderen een heerlijk watergevecht gehouden. Dat was natuurlijk erg lachen. Ze vonden het helemaal geweldig (alleen de mamma niet zo). Maar het minder leuke pretje was dat op een een of andere manier is mijn bril afgevallen. Hij bleek buiten te liggen met een glas eruit en een kapot montuur. Ik heb hem nu vastgemaakt met plakband.  

Mijn beide brillen binnen een maand kapot.

Kan alleen mij natuurlijk overkomen! Nu heb ik nog 1 bril. Maar die zet ik alleen op in het weekend als er geen kinderen zijn.

15 maart hadden we hier een feest van de revolutie.

Iedereen was heel netjes gekleed en had de Hongaarse vlag opgespeld.

Ik kreeg er  ook een opgespeld.

De kinderen van school zeiden een gedicht op of speelden een toneelstuk.

Daarnaast werden er filmpjes laten zien.

De mannen zongen een aantal liederen over die dag. Ze zongen uit volle borst.  

Ik kon alleen niets verstaan, maar het klonk wel grappig. Een beetje te vergelijken met de smartenlappen zangers.

Nadat dat was afgelopen gingen we met z’n allen naar buiten. Daar werden grote kaarsen en fakkels aangestoken.

We gingen eerst naar het monument om daar kransen neer te leggen en de soldaten te herdenken.

Daarna gingen we in een stoet naar een soort begraafplaats waar de soldaten liggen. Voorop liepen 2 paarden en daarop zaten 2 mensen op, in een legeruniform. Ook op deze begraafplaats daar werden kransen neergelegd. Iedereen zong een lied.

Daarna gingen we naar de katholieke begraafplaats toe. Daar is het graf van iemand die erg belangrijk is geweest in de oorlog. Hier werd hetzelfde gedaan.

Daarna liepen we in de stoet weer terug naar het cultuurhuis.
Daar werd geëindigd met liederen en oude wijn.

Was erg leuk om mee te maken!

Afgelopen week was het even extra leuk, want Jannemarie en Marjet kwamen een kijkje nemen voor Stichting HOE.

Vrijdagavond lekker met een alcoholletje buiten gezeten aan de picknicktafel met een kaars en dekens en even lekker bijgekletst over van alles en nog wat.

Zaterdag hebben we een dominee bezocht. Hij liet ons de prachtige natuur en water zien wat in de buurt was.

‘s Middags zijn we naar een heel erg mooi natuurgebied met een kabbelend beekje geweest.
Rond om ons heen liepen schapen. Mijn voeten stak ik even in het water. Maar dat was echt heel erg koud. De zon scheen, dus daar hebben we heerlijk van genoten.

Zondagochtend zijn we naar het dorpskerk geweest.

‘s Middags gingen we naar een dorpje voor een jeugddienst. De liederen waren erg mooi. Soms zongen ze te snel om te beseffen wat je zong. Want dan moest je echt focussen op de woorden. Er waren meer dan 100 jongeren en de dominee sprak vol passie. Dat was echt te zien.

Het was wel leuk om daar ook een jongen tegen te komen die Nederlands kwam (al vanaf een jonge leeftijd met zijn ouders) en met een Hongaarse getrouwd!

Vrijdag middag hebben we weer afscheid genomen.

Vandaag ben ik naar Marghita geweest. Daar ben ik heerlijk even naar de kapper geweest. Hij sprak goed Engels, dus hebben we gezellig gekletst. Het was echt even genieten. Af en toe hielp hij tussendoor ook een andere klant of belde hij even iemand op. Maar hij verzorgde mijn haar ook echt goed. Na de behandeling föhnde hij het heel mooi en maakte wat krullen in mijn haar. Ik vroeg al aan hem of ik niet elk weekend even langs kon komen. Hij zorgt er wel voor dat je, je mooi voelt als je de deur uit loopt.

Ik moest nog 2 uur op de bus wachten voordat ik terug naar Misca kon. En ik had niet echt zin om te winkelen. Dus ik ging al bij de bushalte zitten.

Daar staan ook mensen die willen liften. Ineens stopt er een zwarte auto en die toetert en wenkt me. Hij gooide de deur open en vroeg waar ik heen wilde gaan.

Ik vertelde dat ik naar Misca moest. Dat kon wel, hij moest naar Oradea. Dus hij reed erlangs.

Ik zat ietwat krap in de auto. Dus langzaam deed ik mijn stoel wat naar achter.

Naar een paar minuten brabbelde hij wat dingen die ik absoluut niet verstond. Dus vroeg ik hem of hij Engels kon. Dus begon hij: “Beautiul, beautiful. Ik kreeg een erg onaangenaam gevoel en vroeg me af waar ik aan begonnen was. Ook drong ineens de onaangename geur van de auto bij mij binnen. Ik kreeg het ineens benauwd. Hij begon ineens hele ongepaste geluiden te maken. Dus wenste ik dat we heel, heel en dan ook heel erg snel bij Misca zouden arriveren. Toen begon hij ineens zijn broek open te ritsen en wilde hij mijn hand pakken. Dus ik vroeg hem of hij wilde stoppen. Nee, dat wilde hij niet. Hij wilde wel wat anders. Ik kreeg het nog benauwder. Ik wist niet wat ik moest doen. Ja, ik kreeg een idee. Ik heb langzaam mijn handen naar de deur gebracht. En ik wist niet hoe snel, maar ik heb me uit de auto gegooid. Ik zal wel lekkere blauwe plekken hebben. En ik heb het op een lopen gezet. Ik moest even iemand bellen. Dus heb ik Joelle gebeld. Die schrok zich natuurlijk rot. Maar uiteindelijk ben ik snel weer opgepikt en die hebben mij netjes afgezet bij het Samuelhuis.

Man, wat was dat schrikken. Dit doe ik dus echt nooit meer. De volgende keer wacht ik nog liever 2 uur op de bus. Wel weer een ervaring rijker.

Nu lekker nog even genieten van het weekend en mijn vrije tijd! Voor je het weet is dat weer om. Tot de volgende keer!

Szia!